حدیث فقر و فقرا|حدیث درباره کمک به فقرا

حدیث (1) امام صادق علیه السلام :

اِغسِلُوا اَيديَكُم قَبلَ الطَّعامِ وَ بَعدَهُ فَاِنَّهُ يَنفِى الفَقرَ وَ يَزيدُ فِى العُمُرِ؛

دست‏هايتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشوييد، كه فقر را مى ‏بَرَد و بر عمر مى ‏افزايد.

محاسن ص 425، ح 225

حدیث (2) امام باقر علیه السلام:

اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنفيانِ الفَقرَ وَ يَزيدانِ فِى العُمرِ وَ يَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ ؛

كار خير و صدقه، فقر را مى ‏بَرند، بر عمر مى ‏افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى ‏كنند.

من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 66 ، ح 1729

حدیث (3) امام على علیه السلام :

اَلامانَةُ تَجُرُّ الرِّزقَ، و َالخيانَةُ تَجُرُّ الفَقرَ؛

امانتدارى روزى مى ‏آورد و خيانت در امانت فقر.

تحف العقول ص 221 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص 60، ح 138

حدیث (4) امام صادق علیه السلام :

 إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ يَكْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ فَإِنَّ اللَّهَ إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً أَحَبَّ أَنْ يَرَى عَلَيْهِ أَثَرَهَا قِيلَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ يُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ يُطَيِّبُ رِيحَهُ وَ يُجَصِّصُ دَارَهُ وَ يَكْنُسُ أَفْنِيَتَهُ حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِيبِ الشَّمْسِ يَنْفِي الْفَقْرَ وَ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ.

امام صادق عليه السلام : خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانه اش را گچكارى كند، جلوى در حياط خود را جاروكند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى برد و روزى را زياد مى كند.

وسایل الشیعه ج 5 ، ص 7 ، ح 5746 {شبیه این حدیث در ارشاد القلوب دیلمی ص195}

حدیث (5) امام على علیه السلام :

نَظِّفوا بُيوتَكُم مِن حَوكِ العَنكَبوتِ، فَإِنَّ تَركَهُ فِى البَيتِ يورِثُ الفَقرَ؛

 
خانه هاى خود را از تار عنكبوت تميز كنيد، زيرا باقى گذاشتن آن در خانه، فقر مى آورد.

وسائل الشيعه ج5، ص322، ح6674

حدیث (6) امام باقر علیه السلام:

كَنسُ البُيوتِ يَنفِى الفَقرَ؛

جارو كردن اتاق‏ها فقر را از بين مى ‏برد.

وسايل الشيعه ج 5 ، ص 317 ، ح 6658

حدیث (7) رسول خدا صلی الله علیه و آله:

اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ يَنفِى الفَقرَ، وَ بَعدَهُ يَنفِى الهَمَّ وَ يُصَحِّحُ البَصَرَ؛

شستن دست قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف مى‏ كند و به چشم سلامتى مى ‏بخشد.

مكارم الاخلاق ص 139

حدیث (8) امام صادق علیه السلام :

غَسلُ الرَّأسِ بِالخَطمىِّ اَمانٌ مِنَ الصُّداعِ وَ بَراءَةٌ مِنَ الفَقرِ وَ طَهورٌ لِلرَّأسِ مِنَ الحَزاز؛

شستن سر با خطمى، مايه ايمنى از سر درد، بركنار ماندن از فقر و پاكيزگى سر از شوره است.

ثواب الاعمال ص 19

حدیث (9) امام صادق علیه السلام :

إِنَّ السَّرَفَ يورِثُ الفَقرَ و َإِنَّ القَصدَ يورِثُ الغِنى؛

اسراف باعث فقر و ميانه روى موجب بى نيازى مى شود .

کافی(ط-الاسلامیه)ج 4 ، ص 53 ، ح 8 - من لا یحضره الفقیه ج 3 ، ص 174 ، ح 3659

حدیث (10) امام صادق علیه السلام :

{قُلتُ لاَبى عَبدِ اللّه‏ِ علیه السلام} اُطعِمُ سائِلاً لا اَعرِفُهُ مُسلِما؟ فَقالَ: نَعَم اَعطِ مَن لا تَعرِفُهُ بِوِلايَةٍ وَ لا عَداوَةٍ لِلحَقِّ اِنَّ اللّه‏َ عَزَّ وَ جَلَّ يَقولُ: و قولوا لِلنّاسِ حُسنا» و لا تُطعِم مَن نَصَبَ لِشَىْ‏ءٍ مِنَ الحَقِّ اَو دَعا اِلى شَىْ‏ءٍ مِنَ الباطِلِ؛

{به امام صادق علیه السلام گفتم} آيا به فقيرى كه نمى ‏دانم مسلمان است غذا بدهم؟ حضرت فرمود: آرى، به كسى كه نمى ‏دانى دوست است يا دشمن حق، غذا بده؛ زيرا خداوند مى ‏فرمايد: با مردم به نيكى سخن بگوييد» ولى به كسى كه با حق دشمنى مى ‏كند و يا به باطلى دعوت مى‏ كند غذا مده.

تهذیب الاحکام(تحقیق خرسان) ج 4 ، ص 107 ، ح 306 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 4، ص 13 ، ح 1

حدیث (11) امام على عليه السلام :

اَلعَفافُ زِینَهُ‌ الفَقرِ، وَ الشُّکرُ زِینَهُ الغِنَی. 

خویشتن داری، زینت فقر است و سپاس گزاری زینت غنا و توانگری.

تحف العقول ص 90 - نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 479 ، ح 68

حدیث (12) امام على عليه السلام :

لا غِنَی کالعَقلِ، و لا فَقرَ کالجَهلِ، و لا میراثَ کالاَدَب و لا ظَهیرَ کالمُشاوَرَه؛

هیچ ثروتی چون عقل و هیچ فقری چون جهل و هیچ میراثی چون ادب و هیچ پشتیبانی چون مشورت نخواهد بود.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 478 ، ح 54

حدیث (13) رسول خدا صلی الله علیه و آله:

لا فقرَ اَشدُّ مِنَ الجَهلِ ، لا مالَ اَعودُ مِن العَقلِ؛

هیچ تهیدستی سخت تر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست.

محاسن ص 17 ، ح 47 - کافی(ط-الاسلامیه) ج 1 ، ص 26 ، ح 26

حدیث (14) امام على عليه‏ السلام :

اِنَّ اللّه‏َ عَز َّوَ جَلَّ فَرَضَ عَلى اَئِمَّةِ الْعَدْلِ اَنْ يُقَدِّروا اَنْفُسَهُمْ بِضَعَفَةِ النّاسِ كَيْلا يَتَبَيَّغَ بِالْفَقيرِ فَقْرُهُ؛

خداوند عز و جل بر پيشوايان عادل واجب كرده كه سطح زندگى خود را با مردم ناتوان برابر كنند تا فقير را، فقرش برآشفته نكند. 

کافی(ط-الاسلامیه) ج 1 ، ص 411 ، ح 3

حدیث (15) امام موسى كاظم عليه ‏السلام :

اَداءُ الاَمانَةِ و َالصِّدْقُ يَجْلِبانِ الرِّزْقَ، و َالْخيانَةُ و َالْكَذِبُ يَجْلِبانِ الفَقْرَ وَ النِّفاقَ؛

اداى امانت و راستگويى روزى را زياد مى ‏كند و خيانت و دروغگويى باعث فقر و نفاق مى ‏شود.

تحف العقول ص 403 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص 327 ، ح 4

حدیث (16) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

 اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الاُمَراءِ اَحْسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الاَغْنياءِ اَحْسَنُ، اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الْعُلَماءِ اَحْسَنُ، اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الْفُقَراءِ اَحْسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الشَّبابِ اَحْسَنُ، اَلْحَياءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ؛

عدالت نيكو است اما از دولتمردان نيكوتر، سخاوت نيكو است اما از ثروتمندان نيكوتر؛ تقوا نيكو است اما از علما نيكوتر؛ صبر نيكو است اما از فقرا نيكوتر، توبه نيكو است اما از جوانان نيكوتر و حيا نيكو است اما از زنان نيكوتر.

نهج الفصاحه ص578 ، ح 2006

حدیث (17) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اُمِرْتُ اَن آخُذَ الصَّدَقَةَ مِن اَغْنياءِكُم فَاَرُدَّها فى فُقَراءِكُم؛

من مأمورم كه صدقه (و زكات) را از ثروتمندانتان بگيرم و به فقرايتان بدهم.

مستدرك الوسائل و مستنبط المسایل ج 7، ص 105 ، ح 7762

حدیث (18) طبرسى :

كانَ مِن افِعاْلِهِ صلی الله علیه و آله و سلم اِذا لَبِسَ الثَّوبَ الجَديدَ حَمِدَ اللّه‏َ ثُمَّ يَدعو مِسكينا فَيُعطيهِ القَديمَ، ثُمَّ يَقولُ: ما مِن مُسلِمٍ يَكسو مُسلِما مِن شَمْلِ ثيابِهِ ـ لا يَكْسوهُ اِلاّ لِلّهِ عز َّوَ جَلَّ ـ الاّ كانَ فى ضَمانِ اللّه‏ِ عز َّوَ جَلَّ و حِرزِهِ و خَيْرِهِ و اَمانِهِ حَيّا و مَيّتا؛

هر وقت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم لباس جديدى مى‏ پوشيدند، خداوند را سپاس مى‏ گفتند و سپس بينوايى را مى ‏خواستند و لباس قديمشان را به او مى‏ دادند و مى ‏فرمودند: مسلمانى كه فقط براى رضايت خداوند عز و جل، لباس كهنه خود را به مسلمان فقيرى بدهد، تا هنگامى كه لباس به تن آن فقير است، در پناه و خير و ضمانت خداوند است، چه زنده بماند و چه بميرد.

مكارم الاخلاق ص 36

حدیث (19) حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :

اِتَّخِذُوا عِنْدَ الْفُقَراءِ اَيادى فَاِنَّ لَهُمْ دَوْلَةٌ يَوْمَ الْقيامَةِ؛

[با نيكى و كمك به نيازمندان] نزد آنان جايگاهى براى خود بيابيد، كه آنان روز قيامت مقام و منزلتى دارند.

نهج الفصاحه ص 160 ، ح 29

حدیث (20) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

مَنِ اقْتَصَدَ اَغْناهُ اللّه‏ُ وَ مَنْ بَذَّرَ اَفْقَرَهُ اللّه‏ُ وَ مَنْ تَواضَعَ رَفَعَهُ اللّه‏ُ وَ مَنْ تَجَبَّرَ قَصَمَهُ اللّه‏ُ؛

هر كس ميانه ‏روى كند، خداوند بى ‏نيازش سازد و هر كس ريخت و پاش نمايد، خداوند فقیرش كند، هر كس فروتنى پيشه كند، خداوند بلندش نمايد و هر كس بزرگى كند، خداوند خُردش نمايد.

نهج الفصاحه ص 755 ، ح 2939

ورود به صفحه اصلی بانک احادیث